GEÇMİŞTEN GELECEĞE ENCELADUS

İlerleyen bilimsel araştırmalarla birlikte astronomik çalışmalar çok önemli bir raddeye gelmiş durumdadır. Bir çok gezegen ve uyduda araştırma yapan bilim insanları Satürn’un uydusu olan Enceladusa araştırma yapmak için araç göndermeye başladılar. NASA 1977’de Voyager uzay aracını, 2005’de ise Cassini Huygens sondasını göndermiştir. Araştırmalar sonucu Enceladus’un yaşam için gerekli kimyasal bileşenlerin çoğuna sahip olduğunu ve muhtemelen okyanusa sıcak, mineral bakımından zengin sular yayan hidrotermal menfezlerinin bulunduğunu belirlediler. Bu çok önemli bir faktör çünkü Okyanus tabanlarında yer alan canlıların yaşayabilmesi için Güneş ışınlarına ihtiyaçları yok. Hidrotermal bacalardan yayılan ısı enerjisi, hidrojen bileşikleri ve benzeri inorganik maddelerin varlığı yaşayabilmeleri için yeterli. Ayrıca Güney Kutbu tarafındaki sıvı su umutları da onu gelecekteki misyonlar için ilginç bir hedef haline getiriyor. 

NASA'nın elde ettiği verilere göre Enceladus’un çapının yaklaşık 500 km (310 mil) olduğunu ve her yerinden beyaz olduğunu belirtildi. Enceladus çok fazla güneş ışığını  yansıtmasından ve yüzey sıcaklığının bu sebepten dolayı aşırı derecede soğuk olmasından dolayı güneş sistemindeki en yansıtıcı yapı olarak nitelendirilmiştir. Yüzey sıcaklığında ölçülen değer ise minimum 32.9 K (-240°C ), maksimum 145 K (-128 °C ) olarak tanımlanmıştır. Enceladus’un üretken kriyovolkanik aktivitesi bize kimyasal olayları gerçekleştirmek için yeterli miktarda ısı olduğuna dair işaretler sunuyor. Ayrıca Enceladus’daki üretken aktivite ve gayzerlerin varlığı bize buzlu bir uydunun iç yapısını örneklemek için eşsiz bir fırsat sunuyor.

Cassini, Enceladus ve Saturn'ün tahayyülü resmi

Enceladus tüm araştırmalarla birlikte güneş sisteminin dünya dışı yaşam için en muhtemel yerlerinden biri olarak tanınmaktadır. Enceladusun gayzerlerinde tanımlanan yakın bir hidrojen raporunda hidrojenin su ve kaya arasındaki reaksiyonlarının bir yan ürünü olarak salınması beklenmektedir. Bilim insanları, Enceladus’taki okyanus suyunun kayaya çarptığında, ısındığında, kimyasal olarak reaksiyona girdiğine ve hidrotermal menfezler yoluyla okyanusta yükseldiğine inanıyorlar. Bu dünyanın okyanuslarında da mevcuttur ki buda araştırmaların yaşam için olumlu etkiler bıraktığına dair izlenimler sergiliyor. Cassini uzay sondasının 2017’de ölmesiyle Cassini tarafından ulaştırılan bilgiler durmuş bulunmaktadır. Ondan alınan bilgiler doğrultusunda araştırmalar sürmektedir. Bilim insanlarımızın Enceladus’dan yararlanmak için bu kadar şey yaptıktan sonra yakın gelecekte gelişen bilgiler dahilinde Enceladus için yaratıcı  planlarını uygulayabilirler. Araştırmalar yakın gelecekte bizleri çok büyük şeylerin beklediğinin kanıtlarını sunuyor.